tom poezji
Przeprowadzki
Najpierw wyciszone, subtelne, liryczne portrety chwil i miejsc. W ich głębokim tle – ból i rozpacz. Z każdą przeprowadzką pojawia się wnętrze, opowiada, wprawia w mieszczeniu – ziemi, stworzeń, straty. Za tę zdolność podmiotka płaci cenę zbliżenia do tego, co obce i odrażające. Chociaż liryka i czułość sąsiadują tu z ohydą świata i chociaż wkrada się bezradność, to pojawia się też inna myśl – rozbić kubatury, porzuć wnętrze.
Kacper Bartczak
-
***
mój pies mnie rozpraszaprzeczytaj wiersz
mój pies przegląda się w lustrze
mój pies wywyższa się po raz pierwszy
gdy tak leżę
-
będzie pani zadowolona
przekonuje mnie stolarz oddając stółprzeczytaj wiersz
rzeczywiście
wzory układają się wyjątkowo dobrze
żywica zalewa słoje
tworząc lazurowe wybrzeża o których słyszałam
patrzę z zachwytem podziwiam fosforyzujące drobiny
sęki i łuski przypominają tłustą fokę
nagle w pamięci powraca
połóg rozpięty... -
sama
przyszłam w ludzkiej sprawie – mówię –przeczytaj wiersz
szukam miejsca aby dzieci nie miały problemu
z tym co ze mnie zostanie
muszę o wszystkim pomyśleć porządkuję papiery
rzeczy których nie umiem wyrzucić zamykam w pudła
chodzę... -
tamtego lata
zaraza zamęczyła bukszpany w ogrodzieprzeczytaj wiersz
nie urosła nawet rukola brud osiadł na krzesłach
pomrowy rozmnożyły się niesłychanie
roznosząc śluz a potem susza pokonała wszystko
patrzyłam bezradna jak niszczeje w nas
jak płaczesz czułam złość aż... -
press
ciała leżące na ziemi i zbierane z ulicprzeczytaj wiersz
powykręcane i poddane torturom
ciała wcześniej zgwałcone
ciała przestrzelone i owinięte w dywan
dla których zabrakło trumien
ciała poszukiwane przez miłość
ciała składowane na ciężarówkach
wrzucone do rowów ciała
nieznanych...